غبار

نوامبر 13, 2009 در 23:08 (متفرقه)

روی صندلی نشسته بود، روی صندلی زهوار در رفته ای که چوب پشتش رنگش پریده بود و پایه هاش ترک داشت و یه عمر روش غبار نشسته بود.

هوا سرد بود، هوایی که سوزشش سوزن داشت و  آسمونش صاف بود و ستاره هاش خاموش.

دستاش می لرزید، دستایی که باهاش یک عمر مردم رو سرگرم کرده بود. بچه ها رو خندونده بود.

چشماش خیس بود، چشمایی که یک عمر شادی مردم رو دیده بود. یک عمر لبخند بچه ها رو دیده بود.

قلبش آروم میزد، قلبی که همیشه برای انجام حرکاتش تند تند می زد. قلبی که با دیدن مردم قرمز تر می شد.

بدنش سرد بود، بدنی که حرکات یک دلقک رو به بهترین شکل در میاورد، نرم و آهسته، تند و فرز.

خاموش شد، خاموشی که مردم خاموش شدن، مردمی که لذت دیدن رو به لذت ندیدن ترجیح دادن.